İnsan bir kere baba ocağından ayrılıp kendi düzenini kurunca tekrar birarada yaşama fikri rahatsız edici oluyor. İster istemez kendi düzenini, alışkanlıklarını, keyiflerini arıyorsun. Ziyaretler bile bir noktadan sonra katlanılabilirliğini yitiriyor.
Neden böyle dert saçıyorsun derseniz 3 gündür valide ile pederi misafir etmekteyim. Kendilerine olan sevgim ölçülebilir değil ama şuaralar onların beklentilerini karşılayabilecek durumda olmadığımdan misafirlikleri arzu ettikleri keyfi vermiyor onlara.
Annem, sürekli gezdirilsin, yedirilsin, içirilsin, anadolu kadınlığını memlekette bırakıp burada izmir hanımefendisi moduna girsin istiyor.
Babam, süper hareketli, sürekli değişik iş hayalleri kuran, ama bu zamana kadar kurduğu hayallerden hiçbirine sermaye aktarmayıp yine bildiği şekilde devam eden şahsına münhasır bir adam. Onunla fabrika fabrika gezeyim, bir fikir bulayım istiyor.
Sena, eskisine oranla insanları memnun etmek için bir taraflarını yırtmaktan vazgeçmiş, kendi işleriyle uğraşıp, onları çok nazlamadan, bundan sonraki izmir ziyaretlerini seyrekleştirmeye çalışan bir evlat.
Onlara çok şey borçluyum, farkındayım. Çok şey de paylaşıyoruz hala. Ama nedense bunları İzmir'de paylaşmak hoşuma gitmiyor. Hayatıma karışmaları ihtimalinden korkuyorum belkide. Ya da birşeyleri eleştirmeleri, benim memnun olduğum durumlara dair olumsuz yorumlar yaparak keyfimi kaçırmalarından çekiniyorum.
Daha gitmelerine 2 gün var. Vakit geçmek bilmiyor. Bir taraftan vicdanım sızlıyor. Küçük, huzur dolu dünyama dönmek, sevgilimin omzuna yatıp hiçbirşey düşünmeden uzanmak, blog dünyamın keyfini rahat rahaat çıkarmak istiyorum.
Şimdi kısıtlanmışım ya, içimden deli gibi mektup yazmak, kitap okumak, film izlemek, sevgilimle sabahlara kadar birlikte olmak geliyor.
Offf...
cok zor cookkk. Bende 4 yildir yurtdisinda yasiyorum ve 2 hafta sonra 1 ayligina baba evine dinmem lazim. soyledigin gibi sevgi olculebilir degil ama simdiden uykularim kaciyor. neyse senin sinavin bitmesine az kalmis giderayak sabirli ol kalplerini kirma insanciklarin:)
YanıtlaSil:) beni ana ocagina gelmeye ikna girisimlerinde bulunduklari su gunlerde gosterdigim konusmaktan kacmaya ve neden vermeksizin rededetmeye yonelik direnc takdire sayan.. :D
YanıtlaSiltamam, hayat onlarla cok kolay da ya benim hayatim?? Allah hepimizin ebeveynlerine uzun, saglikli, guzel bir omur nasip etsin ama makul bir mesafe iyi gibi sanki :)
kendimi hain evlat okkes gibi hissettim yahu.. :/
@AAAZZZZZZZLLLLiiiiiii, kalplerini kırmamaya çalışmak zaten benim bu kadar yorulmama sebep oluyor. Gerçi eskiden manyaklar gibi onları mutlu etmeye çalışırdım, şimdi daha normalim.
YanıtlaSil@kirampy, hain evlat ökkes olmaya razıyım sanırım. Yanlarında olup sürekli tedirgin ve sorunlu yaşamaktansa, uzakta olayım kafam rahat olsun daha iyi. Sanırım seninle aynı yolun yolcusuyuz ve bizim dünyamızda aileyle yaşamak daha da zor.
insan hayatı çelişkilerle dolu sena ne onlarsız ne de onlarla oluyor hı?:)herkes yerinde sağ olsun ama gene de mümkünse bi mesafe diyorsun:)
YanıtlaSil:) evet, bir hayli zor. o yuzden de uzak olmak onlar icin de bizim icin de daha iyi bence de.
YanıtlaSilbu arada selamsiz sabahsiz daldim muhabbete ama merhabalar :)
@bad-ı saba, şuanda seninde yaşadığın mutluluk sebebiyle öyle keyifliyim ki içim içime sığmıyor. hadi hayırlısı :D
YanıtlaSil@kirampy, hoşgeldin diyeyim bende sana. umarım çoook mutlu günlerimizi paylaşırız..
[kirampy] - umarim oyle olur :) tesekkur ederim :)
YanıtlaSil