İnsan hayatında yaşanabilecek sıkıntıların önüne geçmek istiyorsa öncelikle kendisi bunlara hazırlıklı olmalı. Hem madden, hem de manen. Ne yazık ki ben pek önünü görebilen bir insan olamadım. Her şeye son dakika karar verdim veya adapte olmaya çalıştım. Bu nedenle birçok anlamda sorunlar yaşadım diyebilirim.
Aklım başıma geç geldi. Sanırım bu özellik bizde default olarak geliyor. Bakıyorsunuz ülkede neler olup bitti kimsenin umurunda değil. Herhalde yerle bir olduğumuzda biz ne halt ettik filan diyeceğiz. E peki aklım başıma geldi de neden böyle bir yol değişikliği ihtiyacı hissettim? Kırkından sonra azanı teneşir paklar derler malum, beni de öyle olacak bu gidişle. İkinci bir bahar yaşıyorum ama bu ülkede bahar ben ve benim gibilere kış gibi. Ne kadar mutlu olursanız olun asla o doyumu yaşama şansınız yok. Ne ekonomik anlamda ne de psikolojik olarak bu ülkede rahat ettim diyebileceğinizi sanmıyorum. En azından şimdilik.
Bu nedenle kaçma hayalleri kuruyorum. Tek başıma değil, bir çift olarak kaçma. Sonra mutlu ve huzurlu bir yuva. Biraz daha özgürlük.
O gökkuşağı bayrağını birgün elime alabilmek istiyorum mesela. İşte benim bayrağım, ben buyum diyebilmek.
Yaşadığınız hayat ne kadar yoğun olursa olsun tatmin edilmesi gereken noktalar işte böyle şeyler. Sizi siz yapan özelliklerinizi kapı dışında bırakmanız ve herşeyi olması gerektiği gibi kabul etmeniz bekleniyor. Ama kime göre olması gerektiği gibi?
Büyüklerin sözü ile: elaleme göre.
Ben elaleme göre yaşamak istemiyorum. Kendi doğrularım ile hayatıma devam edebilmek istiyorum. Kim ne demiş çok da umrumda değil ama kimsenin de kalbini kırmak istemiyorum.
Ezilip büküldüğüm günler bitsin istiyorum. Gönül bunu burada, bu ülkede yaşamak istiyor ama namümkün. O nedenle yavaş yavaş birikim yaparım belki, bir umudu ayakta tutabilmek için diye bu siteyi canlandırmaya karar verdim.
Bir de işsiz kaldım sayılır. Daha doğrusu home office ve part time çalışıyorum. Vakit bol, neden değerlendirmeyeyim ki. Kim bilir belki yarın yazacak birşeyim de kalmayacak...
