Bu dünyaya ait değilim!


Nasıl bir hayat yaşıyoruz çoğu zaman sorgulama imkanımız olmuyor. Günler hızla gelip geçerken bizler sadece o anın yoğunlukları ile meşgul olmayı tercih ediyoruz. Oysa denizin içindeki balık gibiyiz. Ne denizden haberimiz var ne de denizin dışındakilerden. Bu nedenle biraz durup düşünmek insanın en büyük ihtiyaçlarından biri gibi geliyor bana.
Neyi düşünmek?
Yaşantımızı, sevdiklerimizi, sevenlerimizi, neler yaptığımızı ama aslında neler yapabileceğimizi..
Liste uzar gider. Benim düşünme ihtiyaçlarımda öncelik bu konularmış belki ama sizinkiler çok daha farklı olabilir. Örneğin sizin gelecek planlarınız vardır. Benim hiç olmadı. Hayatımı kısa süreli beklentileri gerçeğe dönüştürebilmek üzerine yaşadım. Başarısız bir hayattı yani benimkisi. O an keyifliysem ne ala. Üzgünsem, mutsuzsam o an ki sıkıntımı nasıl çözebileceğime baktım sadece. Genel geçer işlemler ile hayatımı sürdürdüm.
Şimdi bir gelecek planın var mı deseler, ne yazık ki demeye devam edeceğim. Oysa hayatımda beni herkesten daha fazla seven ve benim de herkesten daha fazla sevdiğim bir insan var. 5 yıldır bir aradayız. 5 yıldız birbirimizi üzdüğümüz anlar binde birden azdır. Birbirimiz için hissettiklerimiz ise bir o kadar çok. İşte o insanla bir geleceğe sahip olmaktan başka bir planım yok. Hayatımda o olsun, yeter. Ama işte hangi hayatımda?
Bu ülkede çürüdüğüm, bir işe yaramadığım, birşey beceremediğim hayatımda mı yoksa gerçekten mutlu olabileceğim, burdan, bu insanlardan, bu nefret dolu ülkeden uzaklaşabileceğim hayatımda mı?

Yıllar yıllar sonra, sevdiğim bir işi yapabilmek için Hukuk okumaya başladım. Sınıf arkadaşlarım ile aramda 15 yaş var düşünün. Okulumu seviyorum da.. Okumayı seviyorum, gelecek üzerine bu okulun bana katabileceklerini de seviyorum. Ama başıma gelme ihtimali oldukça yüksek olan bir durumdan dolayı bu eğitim hayatı üzerine Türkiye sınırları içerisinde bir gelecek planlama şansım yok.
Bununla birlikte aile faktörü de var. Ah ah.. Onların hayatıma dair o kadar az bilgisi var ki.. Bilmedikleri onca şeyi onların öğrenme ihtimali beni daha çok dehşete düşürüyor. Hapse girmekten değil anam babamın yüzüne bakmaktan korkuyorum.
Velhasıl, gitmek gerek buralardan. Ama nasıl? Ama nereye? Ama hangi gelirle?

3 yorum:

  1. başka ülkeye gitmek istiyorsan bence yanlış bir meslek okuyorsun
    ha ben sadece kendimi tatmin edeceğim veya belki yurtdışı da hiç olmaz dersen onu bilemem

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. biraz araştırınca ingiltere veya amerikada sınav ile baro üyesi olunabildiğini öğrendim. ama evet yine yeniden yanlış meslek yurt dışında bir iş sahibi olabilmek için. seviyordum, hayallerimi elimden aldılar. yurt dışına gitmek isteğim bu ülkeden kurtulma isteğinden başka birşey değil..

      Sil
    2. valla ben de yurt dışına gitmek istiyorum ama ne yazık ki bunu başarabileceğimi sanmıyorum veya nasıl başarabilirim hiç bir fikrim de yok :(

      Sil