Gelecekteki Sena'ya Not

İnsan geçmişi düşününce neden hep mutsuz olduğu zamanları hatırlar?  Kötü günlerinin daha fazla olmasından mıdır yoksa mutsuzluk kişiyi daha derinden mi etkiler? Mutluluk yüzündeki gülümsemeden ibaret midir çabucak unutulabilen? Kalbinde hissettiklerine karşı neden bu kadar vefasız olur bilincin, silip süpürür tüm güzel anıları?

Gelecekte bu günlerimi düşündüğümde aklıma ne gelecek? Mutluluğumu hatırlayacak mıyım acaba? Neler yaşayacağını, hayatın insana neler getireceğini kimse tahmin edemez elbet. Fakat ben bu günlerimi unutma ihtimali yüksek bilincime buradan not göndermek istiyorum. 

Bir gün blogu açıp tekrar okuyacak olan sevgili ben (okuyacağım eminim) ;  şuan hayatımda olan insan bana huzur veriyor. Bana karşı samimi, ilgili.. Ve belkide en önemlisi beni değiştirmeye çalışmıyor. 


Belki ileride üzüleceğiz, belki herşey çok farklı gelişecek ama şu zor günlerimde bana verdiği desteği, mutluluğu, sevinci ve heyecanı unutma olur mu? 

Bakışlarındaki masumiyeti, ellerinin sıcaklığını, evimde hatıra bıraktığı kokuyu.. Yokluğunda yastığına nasıl sarıldığımı hatırla.

Hala aynı sarı koltuklarını kullanıyorsan unutma, üçlünün sağ köşesi onundu, bende uzanırdım dizlerine. İzlediğimiz filmler saçma gelirdi, dikkatimizi filme veremediğimizden değil ama, film saçma işte boşver gerisini. 


Yatağın sağ tarafı onun, yastığı da kalın olanlardan. Kahvesini evde bulundurmayı da unutma. Sen sevmiyorsun biliyorum ama o seviyor işte üçü bir arada kahveyi. Arada dolapta görürsen hatırla, gülümse. Fincanını da kırayım deme sakın. Verme çoluk çocuğun eline filan, başına birşey gelirse bozuşuruz şimdiden söyleyeyim!

Bundan günleri haftalar, aylar, yıllar sonra bitebilir. Hayat bu, neler yaşayacağını bilemezsin. Ama eğer onu sen üzdüysen, özür dilemeyi unutma. Üzülen taraf isen affetmeyi bil. Sana tatttırdığı huzurun hatrına..

Gelecekteki ben; bu yazı bu blogda kalacak, silmeyeceğim ne yaşarsam yaşayayım. Bu insan da senin kalbinde, güzel hatıralarıyla yaşayacak. Anlaştık mı?

3 yorum:

  1. Bu notları yazmayı düşünmen çok hoş doğrusu..Bir pragrafında yazdığın gibi insan mutlu mutsuz yaşadığı şeyler içinden daha çok acılarını hatırlıyor.tabii ki uğraşırsa mutlulukları da su yüzüne çıkabiliyor.ACILARIN çizdiği renk siyahsa,MUTLULUĞUN çizdiği renk pembe..baktığımızda gözümüze ilk ilişen tabiiki siyah olacaktır.Ama biraz daha eğilip baktığında aralarındaki pembeyi de göreceksin.İşte böyle sevgili Sena bundan böyle hep yaz.. birlikte olalım.. kimbilir bize öğreteceğin ne değerli öğretiler var yaşama ilişkin...:))

    YanıtlaSil
  2. ben de mi böyle bişi yapsam. güzel olmuş

    YanıtlaSil
  3. @rosemary, hayata olumlu bakabilmek için kimilerinin önce çile çekmesi gerekiyor ki hayatın kıymetini bilsin. Ben çile mi çektim, artık sefamı süreceğim.

    @biseksüel, seni burada görmek beni çok mutlu etti. Neticede blog dünyasına senin vesilenle girdim diyebilirim :)

    YanıtlaSil